اخبار

دیوسمین: فواید، دوز، عوارض جانبی و موارد دیگر

دیوسمین فلاونوئیدی است که بیشتر در آن یافت می شودمرکبات اورانتیوم.فلاونوئیدهاترکیبات گیاهی دارای خواص آنتی اکسیدانی هستند که از بدن شما در برابر التهاب و مولکول های ناپایدار به نام رادیکال های آزاد محافظت می کنند.

دیوسمین برای اولین بار در سال 1925 از گیاه انجیر (Scrophularia nodosa L.) جدا شد و از سال 1969 به عنوان یک درمان طبیعی برای درمان بیماری های مختلف مانند هموروئید، رگ های واریسی، نارسایی وریدی، زخم های پا و سایر مشکلات گردش خون مورد استفاده قرار گرفت.

اعتقاد بر این است که به کاهش التهاب و بازگرداندن جریان خون طبیعی در افراد مبتلا به نارسایی وریدی کمک می کند، وضعیتی که در آن جریان خون مختل می شود.

امروزه دیوسمین به طور گسترده ای از فلاونوئید دیگری به نام هسپریدین که در آن نیز یافت می شود، مشتق می شودمیوه های خانواده مرکبات- به خصوص پوست پرتقال

دیوسمین اغلب با کسر فلاونوئیدی خالص شده میکرونیزه (MPFF)، گروهی از فلاونوئیدها که شامل دیزومنتین، هسپریدین، لینارین و ایزورهوفولین است، ترکیب می‌شود.

اکثر مکمل های دیوسمین حاوی 90 درصد دیوسمین با 10 درصد هسپریدین هستند و دارای برچسب MPFF هستند.در بیشتر موارد، اصطلاحات "دیوسمین" و "MPFF" به جای یکدیگر استفاده می شوند.

این مکمل بدون نسخه در ایالات متحده، کانادا و برخی از کشورهای اروپایی موجود است.بسته به مکان شما، ممکن است دیوونور، دافلون، باروسمین، فلاونوئیدهای مرکبات، فلبوستن، لیتوسمیل یا ونوسمین نامیده شود.